*حاوی اسپویل
انیمه ی بدی نبود.بیشتر این انیمه به فضای گرم خانواده،عاشقانه بین زوج(اره میدونم هرکسی دوست ندارتش) و حتی دوستانه بین مردم داخل انیمه می پرداخت.
اکثر اتفاقات ناراحت کننده و غم انگیز یا حتی گره هایی که وسط کارها میفتاد، به اندازه ی قسمت هایی که به عشق به خانواده و … می پرداخت پررنگ نبودند.که این یعنی اگر چشمتون به اتفاقات یخورده ناراحت کننده ای(که اکثرا هم فلش بک ها این اتفاقاتو روایت میکنن) که برای شخصیت های داخل انیمه افتاد بیفته،بازم خیلی ناراحت نمیشید.چون که خود انیمه هم بعد اینکه اینارو نشون داد،بالافاصله اتفاقات خوب زندگی شونو نشون میده انگاری که طراح های انیمه با زبان بی زبانی میگن:”این انیمه برای ناراحت شدن و اشک ریختن نیست!این یه انیمه ایه برای اینکه از فضای دلچسب خانواده لذت ببرید،قدر خانواده اتو بیشتر بدونید و برای یکبار هم که شده،وقتی یک آدم پیری رو میبینید،هیچ حسرتی توی دلش نباشه”و این اتفاقات ناراحت کننده بیشتر برای اینن که نشون بدن این ادم های شاد هم یروزی ناراحتی های خودشونو داشتن،ه چیزی بیشتر نه چیزی کمتر.
گره ها و مشکلاتی هم که گهگاه توی کار اعضای خانواده میفتاد،بیشتر برای طنز شدن و یکنواخت نشدن ماجرا بود.چون از شما چه پنهون،(ین چیزی که میگم یکم اسپویل داره) اکثر مشکلات به یک بشکن نرسیده حل میشدن.
یک دیالوگ توی انیمه بود که کمابیش یادم نیستش ولی خلاصه اش همین بود:ما نسل قدیم مدام در حال فکر به صرفه جویی بودیم و(هستیم) و زیاده خواهی گناه بود. که چقدر شبیه نسل قدیم کشور خودمونه(مخصوصا پدرهای عزیز 😂 )
در ضمن این نکته رو هم بگم که حتما وقتی قسمت 11 رو کامل دیدید،بعد از تیتراژ اخرش رو نگاه کنید که یکم درباره ی اینده بچه ها میگه که شاید براتون جالب بود…
پایان انیمه هم خوب بود.انگار طراح های انیمه خودشون میدونستن که دیگه انیمه چیزی برای گفتن نداره،پس پرونده اشو بستن.و این انیمه هم با فضای خیلی قشنگ تموم شد.